Humanistisch Cafe: Een nieuwe mens door kennis van DNA? Inleider Johan van den Berg

De zoektocht naar het wezen van “Wie ben ik” heeft de mens millennia lang bezig gehouden en veel filosofen en wetenschappers hebben zich met deze vraag beziggehouden.

Waarop stoelen we onze onderzoekingen, kennis en gedachten? Laten we ons leiden door onze intuïtie of door onze ratio? En welke criteria moeten we aanhouden om goed en kwaad te onderscheiden?

Socrates en Aristoteles hadden hierover uitgebreide ideeën. Socrates beschouwde het lichaam als een gevangenis en de mens moest zich hiervan bevrijden,

Rene Decartes heeft deze vraag met een wetenschappelijke methode proberen te onderzoeken en kwam tot de conclusie dat het lichaam een machine is, waarin het denkvermogen de mens maakt tot wie hij is (“Cogito ergo sum: Ik denk dus ik ben”).

Open bleef de vraag of er niet andere aspecten (mede-) bepalen wie wij zijn: zie de serie: “ik …... (werk, eet, heb lief, ,,,,) dus ik ben” (Stine Jensen, Human /VPRO).

En Dick Swaab betoogde: Wij zijn ons brein.

 
Dat genetische /erfelijke aspecten ook van invloed zijn op het uiterlijk / gedrag van mens en dier is al vele decennia bekend uit domesticatie van dieren en planten, en door zichtbare erfelijke eigenschappen van mensen.

Door de sterk toegenomen kennis van het erfelijk materiaal (DNA) sinds 1953 en vooral sinds 2000 door het Humaan Genoom project stelt zich ook nu de vraag: Kennen we onszelf als we alle informatie van het DNA weten zoals Harari beweert? Of zullen we onszelf dan ook nooit kennen?

En als we alle informatie kennen, kunnen we onszelf of als mensheid dan ook verbeteren? En moeten we dat willen? Welke (ethische) criteria moeten we dan in acht nemen?

Deze vragen zullen we behandelen met als in- /discussieleider: Johan van den Berg Hgl em. Genetica en Genomics.