De Gemeenschap - Euritmie

‘Werken aan de wereld is werken aan jezelf.’
Vanuit deze overtuiging streven vier vrouwen en een man naar innerlijk evenwicht en verhoogd bewustzijn. Ze hebben de kunst opgezocht als het domein van de vrijheid en ze zijn gaan bewegen. Alles vloeit, alle kleuren zijn zacht en alle lijnen zijn gebogen. Alles wijst strijd en spanning af.

‘De vrije mens is een vrouwelijke mens.’
Ook deze stelling hangt dit vijftal aan en dus zoeken ze naar het feminiene in zichzelf. Zijn vrouwen ooit een oorlog begonnen? Willen vrouwen altijd de eerste, de beste en de grootste zijn? Nee, toch?

Dit wensdenken legt het, onvermijdelijk, af tegen de werkelijkheid. 
Zulk zuiver, blank en kosmisch-harmonieus denken als Rudolf Steiner en zijn antroposofie dat ooit nastreefden, kan dat in 2022 nog bestaan? Vertelt de spanningsloze, met de wind mee bewegende euritmische dans het hele verhaal van hoe mensen in elkaar zitten?

In hun streven naar mooie en beloftevolle bewegingen zitten deze vijf mensen elkaar en ook zichzelf behoorlijk dwars. Uit alles wat ze zeggen blijkt pijnlijk hoe ver ze nog verwijderd zijn van het ideaal dat ze nastreven. Niet hoog op een koele en ongerepte Alpenhelling bevinden zij zich, maar in het morsige en rommelige dal waar de menselijke zwakte heerst.