Aan het eind van mijn potlood zit een lichtpuntje. Als ik daarmee schrijf weet ik vooraf nooit of dat fel gaat schijnen. De woorden die zich optekenen kunnen iemand verblinden. Zijn dan als een laser vanwege snijdende grafietscherpte. Of maken boos door de botheid van het blokschrift. Schrijnende teksten schijnen soms. Het lichte is echt, het echte soms licht. Of zwaar. Maar altijd zó waar.
Wim Uljee