Humanistische Canon: Humanismekritiek en de dystopie van Yuval Harari. Inleider: Peter de Wit

In de jaren 1960-‘80 richten de humanisme critici hun kritiek op een aantal veronderstellingen in het humanisme. Alles zou om de mens draaien. Maar is de mens wel de hoogste waarde in het bestaan? Kan de mens wel waarheid kennen? Hoe vrij is de mens? Brengt de mens wel vooruitgang in de geschiedenis? Kortom, stellen humanisten de mens niet veel te centraal?

Yuval Noah Harari trekt deze kritiek op het humanisme door in zijn boek Homo Deus – een kleine geschiedenis van de toekomst. Zijn boeken zijn wereldwijd bestsellers. Zijn boodschap: de mens leeft vooral in illusies. Hij noemt zichzelf een transhumanist. Ook het geloof in de humanistische waarden gaat maar tijdelijk op. Daarvoor fileert hij het verhaal van het humanisme tot op de graat. Duizenden jaren hielden mensen zich bezig met de ellende van honger, ziekte en oorlog. Dankzij de wetenschappelijke revolutie zijn dit geen onvermijdelijke tragedies meer. In de 21e eeuw willen mensen verlenging van hun levensverwachting, geluk bereiken via biochemische processen in de hersenen en hun menselijke vermogens tot super vermogens ontwikkelen door biologische manipulatie van het DNA en met niet-organische toevoegingen. Mensen willen goddelijke vermogens krijgen - een Homo Deus zijn.
In deze bespreking gaan we in op het mensbeeld en het humanisme dat Harari ons voorzet en op de rampen welke hij ziet aankomen als de biotechnologie en de big-data analyse de overhand krijgen. Hoe ziet zijn transhumanisme eruit?

De Humanistische Canon vindt u op www.humanistischecanon.nl . Peter de Wit leidt op deze avond een thema uit de canon in. Hij prikkelt de aanwezigen om de canon te gebruiken zoals het bedoeld is: als een bron van verdieping in de geschiedenis en het actuele belang van het humanisme, en vooral als een bron welke leidt tot reflectie: waar sta ik zelf?