Eerste Goudse Rede van de Verdraagzaamheid incl. ambassadeursbenoeming.
Waarde lezer,
Enigzins beduusd nog, want heb net de mantel uitgeveegd gekregen door mijn moeder. Of ik soms een voorbeeld nam aan het Rotterdamse beeld van Erasmus en of ik dat liedje niet kende dat de Amazing Stroopwafels over hem zongen ? Kan u verzekeren, het lezen van het refrein alleen al deed mij de haren te berge rijzen:
Maar die dooie op het Kerkplein met z'n groenbeslagen huid
Heeft geen opgestroopte mouwen, ziet geen moer, hoort geen geluid
Die geleerde steen des aanstoots doet al eeuwenlang geen fluit
Erasmus, laat je klauwen wapperen want dat boek is nou wel uit.
En vervolgens kwam de vraag of ik hier nu eindelijk eens iets ging zeggen over die Rede van de Verdraagzaamheid die deze week door onze burgervader, dhr. Milo Schoenmaker, was uitgesproken in het Verzetsmuseum. Toen ik tegenwierp dat ik daar toch niet bij geweest was waren helemaal de rapen gaar. Dat ik haar de kastanje's uit het vuur laat halen door haar onder mijn naam te laten twitteren en dat ik vervolgens er het zwijgen toe doe, terwijl ik altijd de mond zo vol heb over de verdraagzaamheid. Ik voorzie een bijtend Sinterklaasgedicht volgende week.
Zal dus maar een poging gaan doen het tij te keren...
Nou, het zit dus zo:
er is een http://www.stichting21maart.nl in Gouda en Nettie de Bruijne, voorvrouw van deze ploeg, had lucht gekregen van het bestaan van http://www.paleisvandeverdraagzaamheid.nl/ Bovendien was er op 16 november de Internationale dag van de verdraagzaamheid. En dat bij elkaar opgeteld resulteerde in een mooie avond afgelopen dinsdag in het Verzetsmuseum hier ter plaatse. De zaal was vol en Nettie opende de avond. Gevolgd door stadsdichter Klara Smeets met wel zeven gedichten, Maurits Tompot met een historische context waar ik zelf uiteraard ook een rol in speelde en tot slot Milo Schoenmaker die vertelde over de huidige stad en het verschil tussen tolerantie en verdraagzaamheid.
En als klap op de vuurpijl: de benoeming van 7 ambassadeurs voor de verdraagzaamheid. Hun namen:
Arjen van Wijngaarden, Maurits Tompot, Marianka Peters, Kevin Blom, Herbert Pos, Klara Smeets en Dick Vrijburg.
Nu zullen de critici onder u wellicht in hoongelach uitbarsten bij het zien van bovengenoemde namen. Ik heb al horen verluiden dat er ambassadeurs tussen zitten die in het dagelijks leven geen toonbeeld van verdraagzaamheid lijken te zijn. Lijken, inderdaad. Eerst de balk uit eigen en dan pas de splinter uit andermans oog. Oordeel niet enz. enz. .. Persoonlijk vind ik het van moed getuigen dat zij dit ambt aanvaard hebben, want het lijkt me voor de drommel geen makkelijk baantje. Hoor en wederhoor, luisteren en gehoord worden, de dialoog aangaan en daarbij voortdurend de spiegel in de gaten moeten houden. Ik geef het u te doen !
Graag wens ik daarom de ambassadeurs een goede toekomst toe en steek ze bij deze graag een hart onder de riem. Mochten problemen of vreugde u teveel worden, ik deel graag en u weet mij te vinden.
Met vriendelijke groet,
uw vriend Erasmus
