Humanistische Canon: Duurzaamheid en "Blijf de Aarde trouw " Inleiders: Peter de Wit en Art-Jo Wittenberg

In deze canonbespreking gaan Peter de Wit en Art-Jo Wittenberg in op het derde boek waar het venster Duurzaamheid naar verwijst: Blijf de aarde trouw – Pleidooi voor een Nietzscheaanse terrasofie.

De auteur Henk Manschot is oud-hoogleraar filosofie en ethiek aan de Universiteit voor Humanistiek. Zijn boek begint met de uitspraak van president Obama: ‘Wij zijn de eerste generatie die de effecten voelt van de klimaatverandering en de laatste generatie die er iets aan kan doen’. Manschot stelt, dat als je je bewust bent van de omvang en de mate van ingrijpendheid van de ecologische crisis dit tot een herbezinning en herwaardering van persoonlijke en maatschappelijk waarden leidt.
Zeer opmerkelijk vindt Manschot inspiratie voor een nieuwe levenskunst bij Nietzsche, toch beslist niet bekend als een humanistisch filosoof. Nietzsche hield zich bij uitstek bezig met vragen over de waarden van de moderne mens. Manschot ziet bij Nietzsche een manier van filosoferen en leven waarbij niet de Mens, maar de Aarde centraal staat.

Het Humanistisch Verbond wil het debat over duurzaamheid stimuleren. In de Algemene Ledenvergadering van 25 november is een resolutie aangenomen waarin het HV duidelijk aangeeft, dat ‘samen leven’ óók inhoudt de zorg voor toekomstige generaties, zorg voor kwetsbare groepen in een globaliserende wereld en zorg voor de kwetsbare natuur.
De avond sluiten we af met de vraag hoe we in ons dagelijks leven humanisme en duurzaamheid inhoud kunnen geven. Wat leren we uit de drie canon-boeken over duurzaamheid voor ons eigen dagelijks handelen? Het Dwalen in het antropoceen van René ten Bos, de Filosofie van het ecohumanisme van Floris van den Berg en het Blijf de aarde trouw van Henk Manschot.

De Humanistische Canon vindt u op www.humanistischecanon.nl . Peter de Wit en Art-Jo Wittenberg leiden op deze avond een thema uit de canon in. Zij prikkelen de aanwezigen om de canon te gebruiken zoals het bedoeld is: als een bron van verdieping in de geschiedenis en het actuele belang van het humanisme, en vooral als een bron welke leidt tot reflectie: waar sta ik zelf?