Bericht

De kinderen van Miranda & Ramon interview #02

Geplaatst op 20 januari 2012, 00:59 uur

 ‘Je bent niet minder blij én niet minder verdrietig,

dat heft elkaar niet op’

Miranda van Elswijk

 

Miranda van Elswijk ontmoette ik voor het eerst tijdens de Open Coffee Gouda. We raakten aan de praat en ik vertelde over dit initiatief, 30 mini – interviews over de onbekende kanten van 30 Bruisende Gouwenaars. Ik vroeg of ze interesse had. We kwamen tot de conclusie dat er veel te vertellen valt over onbekende kanten van Bruisende Gouwenaars. Soms leuk, soms niet.

Enkele weken later spreken we elkaar onder het genot van twee cappuccino’s. Hoe uit een groot verdriet een verandering ten goede kan komen.

 

Miranda leerde Ramon Hagedoorn kennen op het ministerie van Onderwijs Cultuur en Wetenschap, waar ze beiden werkten. Zij beantwoordde vragen van leerlingen en hun ouders over het beroepsonderwijs, bereidde werkbezoeken van bewindspersonen voor en schreef speeches. Hij werkte in verschillende functies waarbij ontwikkeling, de vraag om vernieuwing vanuit de samenleving zelf, leidend was. Tijdens een vergadering kwamen ze naast elkaar te zitten en het was liefde op het eerste gezicht. Ramon en Miranda gingen samenwonen en bouwden verder aan hun toekomst.

 

Miranda raakte in verwachting van een tweeling. Niels en Stef werden geboren op 19 april 2005. Na de bevalling gingen ze samen naar de Intensive Care.

Niels moest aan de beademing en was het zwakst van de twee.

Hij knapte gelukkig snel op.

Stef was het sterkste en vocht drie weken lang tegen drie verschillende ziekenhuisbacteriën.

11 mei overleed Stef.

 

Een maand na verzending van het geboortekaartje volgde een ander bericht. In de stijl van het geboortekaartje ontwierpen Ramon en Miranda zelf een condoleancekaartje (er was in die tijd weinig keus in kaartjes voor overleden kinderen) om iedereen op de hoogte te brengen en vooral ook uit te nodigen langs te komen.

Het bezoek kwam in ploegendienst. Feliciteren met Niels, condoleren met Stef.

‘Je bent niet minder blij én niet minder verdrietig’, vertelt Miranda, ‘Een dubbel gevoel, dat heft elkaar niet op.’

 

Was het niet druk en zwaar, al die mensen al die vragen?

‘Ik had diep onder het dekbed weg kunnen duiken. Cocoonen, ja had gekund’, vertelt Miranda,  ‘Maar ik kon er ook bewust voor kiezen dit niet te doen. Wel had ik natuurlijk heftige momenten en nu nog. Soms is iets op tv een trigger, soms iets vanuit de omgeving.’

‘Een loodzwaar moment in de begintijd was in de supermarkt. Ik haalde daar de eerste foto’s op van Niels en Stef en ik ben toen bijna flauwgevallen. Het was me ook gelijk duidelijk dat ik daar niet in wilde blijven hangen’.

Enige tijd na de geboorte ging Miranda weer aan de slag, werken als afleiding. Iedereen op het werk wist het, door het tweede kaartje. ‘Dat is deels heel fijn’, vertelt Miranda, ‘Men durft zonder drempel vragen te stellen en houdt rekening met je. Maar drempelloos vragen stellen of willen praten is soms ook confronterend. Een collega bleek 30 jaar geleden hetzelfde te hebben meegemaakt. Daarover werd in die tijd, toen het mijn collega overkwam, helemaal niet gesproken. Je beleeft nooit hetzelfde verdriet, maar erover praten, het weten van elkaar en het delen, dat is toch heel fijn.’

 

De tijd veranderde, de periode vroeg om een vorm van afsluiting. Ramon en Miranda zochten beiden ander werk en kochten een groot kluspand in de binnenstad van Gouda.

 

Na de geboorte van Sofie (2007) liep het niet zo lekker op het werk. Miranda vertelt dat ze denkt dat ze onverschilliger geworden is na het overlijden van Stef. Gezeur op het werk, waar maak je je in vredesnaam druk om?!?! Dit kan bijvoorbeeld voor collega’s ongeïnteresseerd overkomen, maar sommige zaken voelen nu eenmaal ook echt als minder belangrijk. Het leven is maar zo kort, geniet ervan!

Wat doe je op een moment dat je ervaart als een beslispunt in je leven?

De oplossing voelt voor Miranda sterk gerelateerd aan het vechten van de 3 weken oude Stef. ‘Zo klein en zo hard knokken. Als zo’n kleintje zo hard vecht voor z’n leventje, waarom zou ik dan doorkachelen in een baan die me niet brengt wat ik wil?’

 

Miranda besloot als eerste voor zichzelf te starten, Ramon nam de stap enkele maanden later. Miranda werkt sinds mei 2008 als freelance tekstschrijver, haar bedrijf heet Mei Communicatie. Ramon startte januari 2009 als zelfstandig adviseur, zijn bedrijf heet Bijeffect. In april 2010 startten ze de Open Coffee Gouda.

‘Natuurlijk heeft het overlijden van Stef ons veel verdriet gebracht. Maar het heeft ons ook gebracht dat we beslissingen genomen hebben die we anders later, of misschien wel helemaal niet genomen hadden. Beslissingen waar we geen dag spijt van hebben gehad!'

  

 

 Miranda van Elswijk woont met Ramon Hagedoorn, Niels (6) en Sofie (4) en de herinneringen aan Stef in het centrum van Gouda. Miranda heeft een eigen bedrijf Mei Communicatie en schrijft allerlei verschillende teksten http://meicommunicatie.nl/  

Op Goudabruist is haar profiel http://goudabruist.nl/profile/MirandavanElswijk en ook op twitter kun je Miranda volgen http://twitter.com/meicommunicatie